Atalardan miras kalan zanaat: Hasırcılık

Mısır’da palmiye ağaçlarının dallarından yapılan hasır ürünler, hem evleri renklendiriyor hem de bölge köylerindeki halkın kazanç kapısı oluyor.

Mısır’da tarihi çok eski zamanlara dayanan hasırcılık, nesiller yoluyla aktarılarak günümüze kadar varlığını koruyan bir zanaat. Daha çok Feyyum, Asvan ve Ariş kentlerinde görülen bu meslek, geçmişteki şöhretini kaybetse de hala köylerdeki halkın rızık kapısı.

Feyyum’da yaşayan halk, atalarından kalma miras olarak palmiye dallarından hasır tabak, kap, tencere, sepet ve süs eşyası gibi objeler üretmeye devam ediyor.

İlam Köyü sakinlerinin yaptığı geleneksel hasır eşyalar zengin, fakir her kesimden insanın evine renk katarken, birçok kişi de bu şekilde geçimini sağlıyor.

El emeğiyle üretilen eşyalar turistlere hediyelik olarak satılırken, evlerde ya da bahçelerde günlük hayatta da kullanılabiliyor.

Köyün neredeyse tamamının hasırcılıkla uğraştığı İlam’da yaşayan Leyla Muhammed Said, ninesi ve annesinden kalan bu zanaatı devam ettiren kadınlardan biri.

Leyla Muhammed Said, hasırların yapım sürecini şöyle anlattı:

“Palmiye dalları alınır, soyulur ve bir süre suya batırılır. Renkli yapılmak istenirse boyalı bir suya batırılır. Sonra beyaz bir beze sarılarak bir gece öylece bekletilir. İkinci gün şekil verme işlemi başlar. Dallar birbirine geçirilerek, samanla tutturulur. Şekil verildikten sonra kuruması için bir gün boyunca güneşte bırakılır ve böylece hazır olur.”

Palmiye dallarından yapılan hasırların plastikten daha sağlıklı olduğuna dikkat çeken Said, hasırdan bahçe sepeti, meyve-sebze kabı, çanta, süs eşyası, çamaşır sepeti, sandalye ve masa gibi çeşitli eşyalar yaptıklarını söyledi.

Said, yapılan hasırların yerli piyasada satılmasının yanı sıra yurt dışına da ihraç edildiğini; Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Güney Kıbrıs ve Belçika’ya gönderildiğini vurguladı.

Ürettikleri ürünleri boyutuna ve şekline göre 1 dolar ila 115 dolara sattıklarını belirten Said, bu şekilde ailesinin geçimine katkı sağlıyor.

Said, “Bu meslek köyü kalkındırdı. Hasırcılık 300’den fazla ailenin geçim kaynağı oldu. Köyde işsiz kimse yok. Öğrenciler bile boş vakitlerinde hasırcılık yapıyor. Genç kızlar çeyizleri için hasırdan eşyalar üretiyor. Küçük büyük herkes bu zanaatle ilgileniyor” dedi.