Doğum anında tek başına kaldığını anlatan Müge Boz gözyaşlarına boğuldu!

İşte Müge Boz’un doğum sürecinde yaşadıkları…

*

Doğum anında tek başına kaldığını anlatan Müge Boz gözyaşlarına boğuldu! Ben bir anda hayatımda daha önce tanımadığım bir acı ile uyandım.Doğum anında tek başına kaldığını anlatan Müge Boz gözyaşlarına boğuldu! Müge Boz gözyaşlarına boğuldu! Acı da değil de, sanki içimde bir lastik kopmuş gibi… Oldukça sakin bir şekilde Caner’i uyandırdım. ‘Bebeğim sanırım hastaneye gitmemiz gerekiyor’ dedim.

*Caner’in tüm ısrarlarına rağmen doğum çantamı hazırlamamıştım. Hemen onları halledip hastaneye gittik.Bebeğin kalp atışlarını ölçen bir alet vardı. Onu takacakları zaman ‘Neden takıyorlar şimdi, ne gerek var’ dedim. sonra doktorum ‘Sanırım burada bir problem var’ dedi.

* Kendime göre çok iyi performans gösteriyordum. Doktor ‘Kalp atışları düşüyor, ben risk alamayacağım. su geldikten sonra 8 saat içinde doğum olması gerekiyor, biz o süreyi geçtik. Riskli bir duruma dönebilir, sezaryene dönüyoruz’ dedi.

* O an inanılmaz derecede bir kabulleniş yaşadım. 8-9 saat deliler gibi uğraştım. O acıya dayanabilmem derken, normal doğum olmadı. O zaman bir an önce olsun ki, bu acıdan kurtulayım dedim. İnanılmaz bir panik oldum. İçeride bir problem olmuş olabileceğini düşündüm. Caner inanılmaz şaşkındı.

* Doktor doğumu epidural yaparız ve Caner doğuma girebilir dedi. Sonra bir hasta bakıcı geldi ve bana önlük giydirecekti. Benim en istemediğim şey, o önlükle doğum yapmaktı. İtiraz ettim. ‘Giymeniz gerekiyor çünkü ameliyathaneye gidiyoruz’ dedi. Zorla o önlüğü de giydim.

* Aşağıya doğru hızlı bir şekilde indik. Doktor Caner’e ‘seni aşağıda giydireceğiz’ dedi. Kapıdan beni uğurladılar. En son Caner’i gördüm. Kapı kapandı. Hemşireler ‘Eşi de girecek doğuma’ dediler. Anestezist ‘Hayır, genel anesteziye döndüm’ dedi.

* Caner içeri gelecek diye ayrıldık ve ben içeride öğreniyorum ki; giremiyor. ‘Müge bu dakikadan sonra artık gerçekten tek başınasın’ dedim. aklıma gelen ilk şey Vina ile konuşmak oldu. Vina’ya ‘Bebeğim şu anda doğuma giriyoruz ama baban yanında olamayacak. Seni doktorlar ve hemşireler karşılayacak. Lütfen korkma.’ dedim.

* Doktoruma ‘Lütfen konuştuklarımızı unutma. Vina olabilecek en hızlı şekilde babasının yanına gitsin. Yapılacak bütün tetkikler o Caner’in kucağındayken yapılsın’ dedim. Ondan sonrası yok…

* Kendime geldiğimde, onu kucağıma aldığımda Caner’in bakışları… Gerçekten tarif edilemez bir duyguymuş. Vina’nın cinsiyetini öğrendiğim anı bile hatırlamıyorum. Genel olarak bu doğum bana hiçbir şeyi kontrol edilemeyeceğini öğretti.